ประวัติความเป็นมา
ดาวเทียมอุตุนิยมวิทยาเป็นเครื่องมือที่มีความสำคัญสำหรับกิจการอุตุนิยมวิทยาสามารถใช้สังเกตพื้นที่บนพื้นผิวโลก
ได้หลายบริเวณ รวมทั้งได้รับรู้ข้อมูลอย่างต่อเนื่อง จากทั่วทั้งโลก
ดังนั้น ภาพถ่ายที่ได้จากดาวเทียมอุตุนิยมวิทยา เป็นข้อมูลที่สำคัญ
อย่างหนึ่งสำหรับนักพยากรณ์อากาศทำให้สามารถติดตามและวิเคราะห์ลักษณะอากาศที่เกิดขึ้นในขณะนั้น ๆ โดยเฉพาะในพื้นที่ที่
ี่เครื่องมืออื่น ๆ
มีข้อจำกัด หรือในมหาสมุทร เช่น ลักษณะของพายุหมุนเขตร้อน เป็นต้น
ดังนั้นภาพจากดาวเทียมจึงเป็นเครื่องมือสำหรับติดตามลักษณะอากาศร้ายเพื่อการเตือนภัยได้ดีที่สุดอย่างหนึ่งนักอุตุนิยม
วิทยาสามารถรับรู้ข้อมูลสภาพอากาศ
ในช่วง 50 กิโลเมตร หรือมากกว่าทั่วทั้งโลกได้จากภาพจากดาวเทียม สามารถมองเห็นสภาพอากาศ
ในมุมมองที่สูง และลำดับการเคลื่อนตัวของพายุบนจอคอมพิวเตอร์ได้
ดาวเทียมอุตุนิยมวิทยาดวงแรกเป็นของประเทศสหรัฐอเมริกา ชื่อ TIROS 1
(Television and Infrared Observation Satellite) ขึ้นสู่อวกาศ เมื่อวันที่ 1 เมษายน พ.ศ 2503
วัตถุประสงค์ของดาวเทียมอุตุนิยมวิทยา
วัตถุประสงค์ของดาวเทียมอุตุนิยมวิทยาที่กำหนดโดย National Operational Meteorological Satellite (NOMSS) คือ
1. เพื่อถ่ายภาพชั้นบรรยากาศโลกประจำวัน
2. เพื่อได้ภาพต่อเนื่องของบรรยากาศโลก และเพื่อเก็บและถ่ายทอดข้อมูลจากสถานีภาคพื้นดิน
3. เพื่อทำการหยั่งตรวจอากาศโลกประจำวัน
วิถีการโคจรของดาวเทียมอุตุนิยมวิทยา
ดาวเทียมอุตุนิยมวิทยาตามลักษณะการโคจรรอบโลกของดาวเทียม สามารถแบ่งออกเป็น 2 ชนิด คือ
1. ดาวเทียมอุตุนิยมวิทยาโคจรใกล้ขั้วโลก ( near-polar orbiting satellites ) หรือ ดาวเทียมอุตุนิยมวิทยาชนิดโคจรผ่านขั้วโลก (polar orbiting satellite) ดาวเทียมชนิดนี้มีแนวการโคจรผ่านใกล้ขั้วโลกเหนือและขั้วโลกใต้ เคลื่อนที่ไปรอบโลกในแนวเหนือ - ใต้ ระยะความสูงของการโคจรรอบโลกจะน้อยกว่าดาวเทียมแบบอยู่กับที่ โดยจะอยู่สูงจากพื้นผิวโลกประมาณ 850 กิโลเมตร ได้แก่ ดาวเทียม NOAA, METEOR และ FY-1
2. ดาวเทียมอุตุนิยมวิทยาค้างฟ้า หรือดาวเทียมประจำถิ่น (geostationary meteorological satellite) เป็นดาวเทียมที่มีตำแหน่งอยู่กับที่ตรงตำแหน่งที่กำหนด โดยสูงประมาณ 36,000 กิโลเมตรเหนือเส้นศูนย์สูตร โคจรรอบโลกด้วยความเร็วเดียวกับโลกหมุนรอบตัวเอง ได้แก่ ดาวเทียม GOES-W, GOES-E, METEOSAT, GMS, INSAT และ FY-2
|
|
|||||||||||||||||||